Kinderopvang is waardevol voor ouders, omdat zij kunnen werken terwijl hun kind in goede handen is. Maar nog waardevoller is kinderopvang voor kinderen. Hier leert een kind nieuwe dingen, maakt het kennis met nieuwe mensen en kan het spelen, leren en ontspannen in een omgeving die daarvoor bedoeld is. Bij Doomijn zien wij kinderopvang daarom als onmisbaar voor de ontwikkeling van een kind, maar hoe denken peuter Tim en zijn moeder Herma daarover? En welke rol speelt pedagogisch medewerker Melissa?
Is kinderopvang onmisbaar?
Melissa is een lieve juf. We spelen samen politie en boefje. Dan ben ik de politie en ga ik zó hard rennen om de boef te vangen, en stop ik haar in de gevangenis! Soms doe ik iets wat niet mag. Dan gooi ik m’n drinken om. De volgende keer ben ik de boef en juf Melissa de politie.”
“Ik vind het leuk op de peuterspeelzaal. Het leukste vind ik om met Lenn te spelen. Lenn is mijn vriend. We doen het liefst wedstrijdje; dan gaan we heel hard met de auto’s en ga ik winnen! Ik speel het liefst buiten, dan kan ik met de politiefiets. Die heb ik thuis niet. Ik heb wél een dino-ei. Op mijn shirt staan ook allemaal grote dino’s. Hier heb ik zoveel vriendjes om mee te spelen, die zijn er thuis ook niet. Andere kindjes moeten ook komen, omdat het hier zo leuk is!
Tim van der Vegt (3) heeft een grote fantasie en speelt het liefst met andere kinderen op peuterspeelzaal Beulakerwiede in Zwolle.
“Ik vind het hier zoveel meer dan een opvang; Tim leert hier van alles wat hij bij mij niet leert, of op een heel andere manier.”
Andere ouders zou ik kinderopvang bij Doomijn aanraden omdat het voor de ontwikkeling van een kind ontzettend goed is om hier naartoe te gaan. Kinderen leren hier zó veel en wat ik zie is dat de medewerkers Tim kennen en hem echt zien. Ik heb mezelf vaak de vraag gesteld: waarom heb ik hem hier niet eerder naartoe gebracht? De opvang is een verlengde arm van de opvoeding en voor Tim en mij onmisbaar.”
Ik heb geleerd om steeds meer dingen los te laten, en dat het goed is zoals het gaat. Dat kinderen van drie jaar af en toe nu eenmaal hun eigen pad bewandelen en je hen zelf moet laten ontdekken. Grenzen bieden veiligheid, maar wat vooral belangrijk is: ‘pick your battles’. Liefde is de basis. Van daaruit doe je wat je kan, met de beste bedoelingen, en dat gaat eigenlijk heel goed.
Als ouder ben je altijd de veilige haven voor je kind, maar de pedagogisch medewerkers hebben ook echt een opvoedkundige rol, vind ik. Natuurlijk altijd in samenspraak met de ouders, maar je kiest voor de peuterspeelzaal dus laat ook een taak aan hen. Ik heb er alle vertrouwen in dat zij Tim dingen leren die ik ook belangrijk vind. Dat zie ik en daar hebben we het ook over. We versterken elkaar daarin, doen het een beetje samen. Ze hebben niet alleen oog voor Tim, maar ook voor mij. Hoe vaak ik hier niet een kop koffie heb gedaan en even mijn verhaal kon doen en kon sparren. Ik krijg de bevestiging dat het goed gaat, dat ik het goed doe, maar dat opvoeden soms gewoon heel lastig is. De pedagogisch medewerkers zien niet alleen Tim daarin, maar ook mij. Dat vind ik echt heel fijn!
Het is ontzettend leuk om te zien hoe Tim groeit dankzij de kinderopvang. Hij ontwikkelt echt een eigen persoontje op deze leeftijd. Omdat hij hier ander speelgoed heeft dan thuis, stimuleert dat ook weer andere dingen. Hij heeft het erg naar zijn zin, ik zie dat hij er blij van wordt en hij heeft van alles te vertellen. Dat doet mij ook goed!
Ik vind het hier zoveel meer dan een opvang; Tim leert hier van alles wat hij bij mij niet leert, of op een heel andere manier. Zoals structuur, het is hier veel gestructureerder dan bij mij thuis. Ze zetten bijvoorbeeld een opruimliedje op; toen ik die op YouTube opzocht, ging Tim thuis ook ineens opruimen. Bij mij is hij veel aan het uittesten, maar vreemde ogen dwingen en Tim leert hier echt meer te luisteren en zich aan regels te houden. Ook leert hij over sociale contacten met andere kinderen. Dat hij niet de enige is, maar dat andere kinderen ook hun grenzen hebben. Vooral die interactie met andere kinderen vind ik heel belangrijk, maar ook de voorbereiding op school en het leren aan de hand van thema’s.
Herma van der Vegt (42) is alleenstaand moeder van Tim en werkt als verpleegkundige in het ziekenhuis.
“Tim gaat nu een jaar naar de peuterspeelzaal bij Doomijn. Ik kreeg hier direct een goede indruk. We werden warm ontvangen en ik zag Tim hier zo tussen spelen. Hij ging meteen z’n gang en voelde zich als een vis in het water. Het is voor mij heel fijn dat ik een paar keer per week mijn handen vrij heb. Dat ik even wat kan doen zonder continu moeder te zijn en te zorgen. Ik kan mijn hobby’s oppakken of wat voor mezelf doen.
Zit jij vast in de grotemensenwereld?
Melissa Redel (28) is pedagogisch medewerker op de peuterspeelzaal en buitenschoolse opvang bij Doomijn en ziet haar werk als roeping.
Wat kinderopvang bij Doomijn zo goed maakt, is onze grootte. Toen ik solliciteerde bij Doomijn dacht ik: ‘wow, wat is het groot, ben ik hier geen nummertje?’. Maar zo voelt het totaal niet. We werken in een klein team en met dezelfde gezichten. Dat maakt het ook voor ouders heel fijn en veilig om hun kind hier te brengen. Onze grootte is juist onze kracht, omdat we veel kennis en expertise in huis hebben. Daar mogen we nog veel sterker mee naar buiten komen!”
Voor mij is het de uitdaging om juist ouders mee te krijgen die wat minder betrokken zijn. Hen vraag ik niet hoe het met hun kind gaat, maar ik vraag: ‘hoe gaat het met jóu?’. Het duurt soms even voor het ijs breekt, maar vaak komen ze wel los en kan ik hen als pedagogisch medewerker toch ondersteunen. Dat kan zijn bij praktische en opvoedkundige vragen, maar ook rondom het gedrag van hun kind. We versterken elkaar en vullen elkaar heel mooi aan. Eigenlijk zijn we samen de professional.
Voor ouders is kinderopvang heel waardevol omdat ze voelen dat ze er niet alleen voor staan. Zij zijn hier niet voor opgeleid, hier zijn medewerkers die bakken met ervaring hebben en waar ook ik nog elke dag van leer. Als professionals staan we naast de ouder, dat vind ik belangrijk omdat zij hun kinderen nóg beter zien dan dat wij dat doen. We praten er samen over: ‘ik heb dit gezien, zie je dat thuis ook?’. Zo komt het mooi samen. Daarbij staat het kind centraal en is ons doel dat het kind blij is en zich prettig en veilig voelt.
Een kind heeft thuis zijn speelgoed, in sommige gevallen een beperkt aanbod, waarmee het zich kan ontwikkelen. Toch denk ik dat die ontwikkeling nergens zo gestaag gaat als op de kinderopvang, waar we steeds in materiaal kunnen blijven wisselen.
Juist het stukje vóórdat kinderen naar school gaan, is heel waardevol. Thuis bij je ouders is een veilige plek, maar op de kinderopvang zien kinderen wat anderen doen en leren ze met en van elkaar. Ze durven ook veel meer en proberen meer uit. Misschien komen ze zichzelf wel wat vaker tegen, maar dat is alleen maar goed voor de ontwikkeling!
Kinderopvang is waardevol omdat de ouder gewoon even zichzelf kan zijn en zijn eigen ding kan doen, en dat ik er dan ben om dat stukje op te vangen met mijn volle energie en kracht. Ik kijk wat een kind nodig heeft en leuk vindt om te doen. Daar kan ik hem of haar bij helpen en krijg ik heel veel energie van, terwijl ouders die soms even niet hebben.
Ik vind het leuk om betrokken te zijn bij Doomijn als organisatie en dat vind ik heel mooi om te doen, maar waar ik ’s ochtends écht mijn bed voor uitkom is dat ik iets mag wat heel veel anderen niet mogen: lekker spelen met de kinderen! Dat vind ik heel erg leuk, meegaan in de wereld van de kinderen. Niets is mooier dan op de grond te zitten en mee te gaan in het rijke spel van de kinderen.
“Na een uitstapje als interieurstylist, ben ik sinds 2,5 jaar weer helemaal terug in de kinderopvang. Een kantoorbaan lijkt me saai, steeds hetzelfde. Met hun eigen karakter en eigenschappen maken kinderen je dag altijd anders. Dat wilde ik heel graag; dat elke dag een verrassing is! Ik zie dit vak echt als een roeping. Wat ik zo mooi vind is dat ik voor ouders iets – soms heel kleins – kan bijdragen en een rol mag spelen bij de opvoeding van hun kinderen.
Kinderopvang is waardevol voor ouders, omdat zij kunnen werken terwijl hun kind in goede handen is. Maar nog waardevoller is kinderopvang voor kinderen. Hier leert een kind nieuwe dingen, maakt het kennis met nieuwe mensen en kan het spelen, leren en ontspannen in een omgeving die daarvoor bedoeld is. Bij Doomijn zien wij kinderopvang daarom als onmisbaar voor de ontwikkeling van een kind, maar hoe denken peuter Tim en zijn moeder Herma daarover? En welke rol speelt pedagogisch medewerker Melissa?
zit jij vast in de grotemensenwereld?
Is kinderopvang onmisbaar?
Melissa is een lieve juf. We spelen samen politie en boefje. Dan ben ik de politie en ga ik zó hard rennen om de boef te vangen, en stop ik haar in de gevangenis! Soms doe ik iets wat niet mag. Dan gooi ik m’n drinken om. De volgende keer ben ik de boef en juf Melissa de politie.”
“Ik vind het leuk op de peuterspeelzaal. Het leukste vind ik om met Lenn te spelen. Lenn is mijn vriend. We doen het liefst wedstrijdje; dan gaan we heel hard met de auto’s en ga ik winnen! Ik speel het liefst buiten, dan kan ik met de politiefiets. Die heb ik thuis niet. Ik heb wél een dino-ei. Op mijn shirt staan ook allemaal grote dino’s. Hier heb ik zoveel vriendjes om mee te spelen, die zijn er thuis ook niet. Andere kindjes moeten ook komen, omdat het hier zo leuk is!
Tim van der Vegt (3) heeft een grote fantasie en speelt het liefst met andere kinderen op peuterspeelzaal Beulakerwiede in Zwolle.
“Ik vind het hier zoveel meer dan een opvang; Tim leert hier van alles wat hij bij mij niet leert, of op een heel andere manier.”
Andere ouders zou ik kinderopvang bij Doomijn aanraden omdat het voor de ontwikkeling van een kind ontzettend goed is om hier naartoe te gaan. Kinderen leren hier zó veel en wat ik zie is dat de medewerkers Tim kennen en hem echt zien. Ik heb mezelf vaak de vraag gesteld: waarom heb ik hem hier niet eerder naartoe gebracht? De opvang is een verlengde arm van de opvoeding en voor Tim en mij onmisbaar.”
Ik heb geleerd om steeds meer dingen los te laten, en dat het goed is zoals het gaat. Dat kinderen van drie jaar af en toe nu eenmaal hun eigen pad bewandelen en je hen zelf moet laten ontdekken. Grenzen bieden veiligheid, maar wat vooral belangrijk is: ‘pick your battles’. Liefde is de basis. Van daaruit doe je wat je kan, met de beste bedoelingen, en dat gaat eigenlijk heel goed.
Als ouder ben je altijd de veilige haven voor je kind, maar de pedagogisch medewerkers hebben ook echt een opvoedkundige rol, vind ik. Natuurlijk altijd in samenspraak met de ouders, maar je kiest voor de peuterspeelzaal dus laat ook een taak aan hen. Ik heb er alle vertrouwen in dat zij Tim dingen leren die ik ook belangrijk vind. Dat zie ik en daar hebben we het ook over. We versterken elkaar daarin, doen het een beetje samen. Ze hebben niet alleen oog voor Tim, maar ook voor mij. Hoe vaak ik hier niet een kop koffie heb gedaan en even mijn verhaal kon doen en kon sparren. Ik krijg de bevestiging dat het goed gaat, dat ik het goed doe, maar dat opvoeden soms gewoon heel lastig is. De pedagogisch medewerkers zien niet alleen Tim daarin, maar ook mij. Dat vind ik echt heel fijn!
Het is ontzettend leuk om te zien hoe Tim groeit dankzij de kinderopvang. Hij ontwikkelt echt een eigen persoontje op deze leeftijd. Omdat hij hier ander speelgoed heeft dan thuis, stimuleert dat ook weer andere dingen. Hij heeft het erg naar zijn zin, ik zie dat hij er blij van wordt en hij heeft van alles te vertellen. Dat doet mij ook goed!
Ik vind het hier zoveel meer dan een opvang; Tim leert hier van alles wat hij bij mij niet leert, of op een heel andere manier. Zoals structuur, het is hier veel gestructureerder dan bij mij thuis. Ze zetten bijvoorbeeld een opruimliedje op; toen ik die op YouTube opzocht, ging Tim thuis ook ineens opruimen. Bij mij is hij veel aan het uittesten, maar vreemde ogen dwingen en Tim leert hier echt meer te luisteren en zich aan regels te houden. Ook leert hij over sociale contacten met andere kinderen. Dat hij niet de enige is, maar dat andere kinderen ook hun grenzen hebben. Vooral die interactie met andere kinderen vind ik heel belangrijk, maar ook de voorbereiding op school en het leren aan de hand van thema’s.
“Tim gaat nu een jaar naar de peuterspeelzaal bij Doomijn. Ik kreeg hier direct een goede indruk. We werden warm ontvangen en ik zag Tim hier zo tussen spelen. Hij ging meteen z’n gang en voelde zich als een vis in het water. Het is voor mij heel fijn dat ik een paar keer per week mijn handen vrij heb. Dat ik even wat kan doen zonder continu moeder te zijn en te zorgen. Ik kan mijn hobby’s oppakken of wat voor mezelf doen.
Herma van der Vegt (42) is alleenstaand moeder van Tim en werkt als verpleegkundige in het ziekenhuis.
Zit jij vast in de grotemensenwereld?
Wat kinderopvang bij Doomijn zo goed maakt, is onze grootte. Toen ik solliciteerde bij Doomijn dacht ik: ‘wow, wat is het groot, ben ik hier geen nummertje?’. Maar zo voelt het totaal niet. We werken in een klein team en met dezelfde gezichten. Dat maakt het ook voor ouders heel fijn en veilig om hun kind hier te brengen. Onze grootte is juist onze kracht, omdat we veel kennis en expertise in huis hebben. Daar mogen we nog veel sterker mee naar buiten komen!”
Voor mij is het de uitdaging om juist ouders mee te krijgen die wat minder betrokken zijn. Hen vraag ik niet hoe het met hun kind gaat, maar ik vraag: ‘hoe gaat het met jóu?’. Het duurt soms even voor het ijs breekt, maar vaak komen ze wel los en kan ik hen als pedagogisch medewerker toch ondersteunen. Dat kan zijn bij praktische en opvoedkundige vragen, maar ook rondom het gedrag van hun kind. We versterken elkaar en vullen elkaar heel mooi aan. Eigenlijk zijn we samen de professional.
Voor ouders is kinderopvang heel waardevol omdat ze voelen dat ze er niet alleen voor staan. Zij zijn hier niet voor opgeleid, hier zijn medewerkers die bakken met ervaring hebben en waar ook ik nog elke dag van leer. Als professionals staan we naast de ouder, dat vind ik belangrijk omdat zij hun kinderen nóg beter zien dan dat wij dat doen. We praten er samen over: ‘ik heb dit gezien, zie je dat thuis ook?’. Zo komt het mooi samen. Daarbij staat het kind centraal en is ons doel dat het kind blij is en zich prettig en veilig voelt.
Een kind heeft thuis zijn speelgoed, in sommige gevallen een beperkt aanbod, waarmee het zich kan ontwikkelen. Toch denk ik dat die ontwikkeling nergens zo gestaag gaat als op de kinderopvang, waar we steeds in materiaal kunnen blijven wisselen.
Juist het stukje vóórdat kinderen naar school gaan, is heel waardevol. Thuis bij je ouders is een veilige plek, maar op de kinderopvang zien kinderen wat anderen doen en leren ze met en van elkaar. Ze durven ook veel meer en proberen meer uit. Misschien komen ze zichzelf wel wat vaker tegen, maar dat is alleen maar goed voor de ontwikkeling!
Kinderopvang is waardevol omdat de ouder gewoon even zichzelf kan zijn en zijn eigen ding kan doen, en dat ik er dan ben om dat stukje op te vangen met mijn volle energie en kracht. Ik kijk wat een kind nodig heeft en leuk vindt om te doen. Daar kan ik hem of haar bij helpen en krijg ik heel veel energie van, terwijl ouders die soms even niet hebben.
Ik vind het leuk om betrokken te zijn bij Doomijn als organisatie en dat vind ik heel mooi om te doen, maar waar ik ’s ochtends écht mijn bed voor uitkom is dat ik iets mag wat heel veel anderen niet mogen: lekker spelen met de kinderen! Dat vind ik heel erg leuk, meegaan in de wereld van de kinderen. Niets is mooier dan op de grond te zitten en mee te gaan in het rijke spel van de kinderen.
“Na een uitstapje als interieurstylist, ben ik sinds 2,5 jaar weer helemaal terug in de kinderopvang. Een kantoorbaan lijkt me saai, steeds hetzelfde. Met hun eigen karakter en eigenschappen maken kinderen je dag altijd anders. Dat wilde ik heel graag; dat elke dag een verrassing is! Ik zie dit vak echt als een roeping. Wat ik zo mooi vind is dat ik voor ouders iets – soms heel kleins – kan bijdragen en een rol mag spelen bij de opvoeding van hun kinderen.
Melissa Redel (28) is pedagogisch medewerker op de peuterspeelzaal en buitenschoolse opvang bij Doomijn en ziet haar werk als roeping.
